Önce saniyelere düşman oldum, kanlımmış gibi.
Düşmanlığım fayda etmedi. Saniyeler ilerledi.
Gözlerim doldu.
Gözlerimi silmeden, saniyeler dakika oldu.
Hıçkırıklar içinde nefes alamaz oldum.
Tüm vücudum titredi.
Sonra dakikalar birleşip saatleşti.
Hava kararmış, ben olduğum yerde kalakalmıştım.
Resmine bakıp avunuyordum.
İlk günü devirmiştim zor olsa da.
Vücudumda bir parçam eksilmişti sanki.
Canım çok yanıyordu.
Derken günler haftalar oldu.
Yokluğunda değişen takvim yapraklarıydı.
Ben hala ilk gündeydim.
Resmin eskidi elimde.
Gözlerim kan çanağı.
Geçtiğin sokaklarda dolaştım.
Uykumda adın sayıkladım.
Ben hala saniyelere düşmanım.
Saniyeler bana düşman.
Kayıt Tarihi : 17.10.2018 20:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
4 EKİM 2017 ÇARŞAMBA
![Savaş Barha](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/17/senden-sonra-456.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!