Senden Sonra Şiiri - Hüseyin Kerem Arslan

"Mutluluğu gözlerinde buldum" derdin hep,
Şimdi gözlerimden intihâr ediyorsun,
Bir bir düşüyorsun sana büyüttüğüm hayallerimden,
Hiç kimse kırmadı bu kadar kalbimi,
Hiç kimse bu kadar incitmedi düşlerimi...

Hatırlar mısın?
Ne çok severdik birlikte gökyüzünü izlemeyi,
Ne düşler büyütmüştük beraber,
Ve söz vermiştik;
Ne zaman hatırlarsak birbirimizi,
O an hep gökyüzüne bakacaktık.
Şimdi ne zaman baksam gökyüzüne,
Gözlerin gibi kara,
Gözlerin gibi tutsak...

Senden sonrasını nasıl tarif etmeliyim bilmiyorum,
Hani en mutlu olduğun anda en kötü günün gelir ya gözünün önüne işte öyle,
Hani çayını tam içersin de şekersiz olduğunu anlarsın ya işte öyle,
Hani tam hayal kuracak gibi olursun da çaresizliğin yüzüne tokat vurur ya işte öyle,
Başı tatlı ama sonu çok acı...

Senden sonra bende pek birşey değişmedi,
Hala aynıdır sevdiğim şarkılar,
Aynıdır odamın rengi, raflarım, kitaplığım.
Hala aynıdır çayım hep iki şekerli.
Tek değişen şey;
Seninle unuttuğum dostum sigaram,
İki pakete çıkardım artık,
Odamın hali perişan,
Ben perişan...

Dönüp baktığımda ne çok anı doldurmuşuz geçmişimize,
Ne büyük sevdaymış benimkisi,
Hâlâ aynı aklı, fikri hep sen.
Bu arada senden sonra soldu çiçeklerimiz,
Sanırım çok sensiz kaldılar,
Yine de dikkat et kendine, sende kalan yüreğime,
Mutlu ol her zaman,
En çokta hep gülsün o güzel gözlerin,
Varsın benim olmasın gülüşün,
Sen gül yine de,
Kader, kısmet işte;
Benim imtihânım da yokluğunla...