Pantolonlarım ütüsüz artık, gömleklerim kirli.
Boyalar ayakkabılarımı eskisi gibi siyahlatmıyor.
Beni böyle görsen, beğenmezsin belki.
Yağmur; beni adam yerine koyup ıslatmıyor...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta