Ne kokun kaldı nede suretin
Alıştığım bir kelime vardı oda sendin,
Lakin hep ayrılık kokar
Öylesine esen rüzgar,
Alıp götürür gölgesiz kalmak gibi
Bir parçanı.
Türküler dinlerdim
Öyküler kurarken düşlerimde,
O zaman bir isim takılırdı
Ezgilerden önce aklıma
Passız kirsiz ve namusluca.
Resmini çizmek isterdim,çizemezdim
Aynaya bakardım zil zurna göremezdim
Kaçırırdım gözlerimi gökyüzüne incinirdim
Ve umuda dönerdi iki yanağım birde yüzüm,
Bir güzele dokunur gibi kan ter içinde ölesiye
Yalanda olsa götürme suretini
Bırak bari bir o kalsın geride.
Kayıt Tarihi : 5.5.2011 02:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!