Senden sonra öğrendim, yağmur damlalarını,
Yağmur damlalarının ne sert, ne acımasız olduğunu.
Her duygunun sen olduğunu, onların sensizlik olduğunu,
Gözyaşlarının tükenmediğini, tükenenin sonsuzluğunu,
Öğrendim, bir hiç olduğumu, yalnızlığımı ve cezayı,
Cezanın bir ömür süreceğini, yüreğimin yangınlarını,
Hasretin parçaladığını, güllerin ağladıklarını öğrendim.
Bir kadehin binlerce kadehe bedel olduğu sevdayı,
Her kayan yıldızın bir sevdanın sonu olduğunu öğrendim.
Umutlarım vardı, hayallerim vardı, mavi günlerim ve sen.
Senden sonra öğrendim umutların ruyasız geceler olduğunu,
Hayallerinse o gecelerin güneşsiz sabahlara doğduğunu,
Ve o güneşsiz sabahların mavilerini yitirdiğini öğrendim.
Gitmeleri öğrendim, dönüşü olmayan gitmeleri, kapıları.
O kapıların kapanıp, asla bir daha açılmadığını öğrendim.
Ben neyi öğrenemedim biliyormusun?
Yağmurlardan kaçmayı bir türlü öğrenemedim.
Adını, kokunu, gülüşlerini, sözcüklerini, gözlerini unutmayı,
Öğrenemedim hala kumsallara sana sözcükler yazmamayı,
Ve o kapının her defasında açılıp senin içeri girmeyeceğini,
Ve bir daha asla dönmeyeceğini hiç öğrenemedim.
Ve ben aslında sadece sensizliği,
Senden sonra, sensizliği….
Öğrenemedim, öğrenemedim, öğrenemedim…..
Senden sonra ……
Kayıt Tarihi : 26.7.2010 14:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!