Senden Sonra Şiiri - Nihat Görmez

Keşke seni bir trenle yolcu etseydim
El sallasaydım ardından.
Ağlayıp kendimi soğuk taş duvarlarına vursaydım
Erzurum garının.
Otobüsle, uçakla yolcu etseydim
Senden sonra yollara vursaydım kendimi.
Ayrılığın acısını bile yaşatmadın
Çok gördün bana.
Ne birkaç satır yazı bıraktın
Ne bir anı
Yaşatmadın bana o anı
Ne bir odan oldu,
Senden sonra toplamaya kıyamadığım,
Ne bir resimin bakamadığım.
Sen varken de bu şehirde
Ben yalnızdım
Ve yine ağlıyordu gözlerim.
Senden sonra da öyleyim.
Asi ruhumun hep beklentisi oldun
Taş duvarlar ardından ulaşamadığım
Karanlıktaydı gözlerin
Bir an bile bakamadığım
Cehennem gibiydi yüreğin
Tutunamadım.
Oysa ben Palandöken'de karlar altındaydım
Mevsimler geçti üzerimden
Ve aşılmaz yollar.
Şimdi senden sonra
Bütün yolları kapandı bu şehrin
Bütün ışıkları söndü
Soğuk bir eylül aldı yüreğimi