Okyanusa düşmüş bir yağmur damlasıyım şimdi,
Koskocaman bir yalnızlığın tam ortasında.
Kupkuru bir yürekle kucaklaşmış sırılsıklam bir aşktın sen,
Sevdamı kurutup kalbimi kanla ıslatıp ta gittin.
En görkemli şehirdi Ankara; şimdi sade bir başkent gözümde.
Hatırlarmısın o geceyi? yanakların pembeleşmişti Ankara'nın ayazında,
Makarna yiyebilmek için bütün gece dolaşmıştık.
Deri ceketini yırtan o tele ne çok öfkelenmiştim.
İlk defa girdiğimiz bütün sokaklar bize aitti sanki.
Sanki fethetmiştik Ankara'yı; iki sevdalı, iki çılgın yürek.
Sen ilk yalanını söylerken babana telefonda,
Gözümün içine bakıyordun, sevdan yalanından daha büyüktü.
Ben senin yanında hiç uyumadım biliyormusun?
Uykumun senle geçireceğim zamanı çalmasından nefret ediyordum.
Uyumak yerine seni seyretmeyi tercih ettim hep.
Keşke hiç ayrılmasaydık ta ben hiç uyumasaydım bir ömür boyunca.
Anlatmak o kadar zor ki kalbe hüzün dolunca......
05/03/2007
Mehmet Atila ÇAKIROĞLU
Mehmet Atila ÇakıroğluKayıt Tarihi : 26.5.2014 16:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!