Senden Sonra Şiiri - İzzet Kocadağ

Ne yaptım, ne eyledim; merak ettin değil mi?
Senden sonra ne ile avuttum yüreğimi?

O gece çok ağladım, sen giderken ellere,
Öksüz çocuk misali, yaslanıp bir duvara.

Avunmak istemedim, kana kana ağladım,
Kanayan yüreğimi, sabır ile dağladım.

Kaydı bir bir yıldızlar, karardı tüm kâinat,
Ölüm düştü aklıma, savdım feleğe inat.

Sonrası malum işte, ölmedim ölemedim,
Hiç aklımdan çıkmadın, ne yapsam bilemedim.

Başım alıp dağlara, çıktım günlerce yalnız,
Kaç güneş kana battı, kaydı kaç körpe yıldız.

Anladım ki sonunda, nafileydi bu çaba,
Derde dert eklemekti, bakıp durmak guruba.

Düşündüm silmeliydim, seni aklımdan artık,
Yalvardım hayaline: Git haydi kapı açık!

Neyleyim ki gitmedi, ne söylesem nafile,
Adını anmamaya, yemin ettiysem bile.

İşte böyle vefasız, kalmadı bende benim,
Doğrusunu istersen, ben hala divanenim.

30 Aralık 1990 – Pazar / Bilecik