Hayat seninle öyle güzel geçiyordu ki!
Seninle yaşadığım yirmi sene,
Bana yirmi saniye gibi geldi...
İnsanlar kötüydü benim için
Ama sen,hep iyi bir taraflarını bulurdun
Çok şaşırırdım
Nasıl yapardın bunu!
Seninle her şeyi paylaşırdım
Diğer çocukların
En iyi arkadaşlarıyla bile paylaşamayacakları şeyleri...
Bana hiç kızmazdın
Beni üzenlere kızardın
Bana öğüt verirdin...
Şimdi öğüt veren biri var
Senden sonra...
Beni yalnız bırakmayan biri var.
Komşumuz Emine Teyze
Bana O da öğütler veriyor
Ama senin gibi değil işte...
Arkadaşlar hatrımı soruyorlar
Aslında biliyorlar halimi
Ama yanımda olduklarını hissettirmeye çalışıyorlar.
Şimdi senin hatıraların
Senin su verdiğin çiçekler
Senin okuduğun kitaplar
Onlarla konuşuyorum...
Onlarla konuştukça
Seninle konuşuyor gibi oluyorum
İçim açılıyor...
Güneş sanki daha parlak
Yağmur sanki daha bereketli
Yaşam sanki daha güzel...
Seninle başladığım yola
Sensiz devam ediyor değilim
Belki öyle gözüküyor
Ama her an seninleyim
Seninleyim,
Seninleyim...
Kayıt Tarihi : 8.8.2008 14:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!