Senden Sonra Şiiri - Işıl Aydın

Senden Sonra

Senden sonra sahile vurmuş bir balığa döndüm ben...
Çırpınan ve etrafını kocaman gözlerle izleyen...
Anılarla avunulmuyormuş,daha iyi anlıyorum şimdi,
uzaklara bakıp düşünürken...
Merak etme iyi bakıyorum kendime...
Sırf sen istedin diye...
Tiyatro sahnesine çevirdim hayatımı,
bir de oyun koydum çok tutulan...
Başrole de kendimi koydum...
En ön sıradaki boş koltuğa bakıyorum,
gelmemişsin bu gece de, oyunu yarıda kesip gidiyorum...
Senden sonra iyice derbeder oldum...

Bana anlattığın hikayeyi hatırladın mı?
Hani kendini ifade edebilme savaşında,
insanın elinde sadece tırnak işareti kalmıştı ama
ne yazık ki içinde başkalarının sözleri olan...

haberin olsun, asi kelebeğin uçamıyor artık...
Renklerini kaybetti, kanatları kırıldı,
yüreğiyse zaten doğuştan yaralıydı...
Sen bir devri kapattın bende, adı 'sen'...
Artık gökkuşağının renkleriyle değil, gölgelerle yaşıyorum ben...

Sekizinci rengini buldum gökkuşağının, senden sonra...
Nasıl bir renk olduğunu sorma, tarif edememem...
Bildiğin, gördüğün tüm renklere benziyor sanki ama
gerçekten bambaşka...
O renk 'ben'im aslında...
Senden sonra düşünmeye başladım,
ne garip mevsim şu sonbahar;
ayrılık mı vuslat mı diye...
Anladım ki alışmak mevsimidir sonbahar, herşeye alışmak!
' İçimde bir hüzün' diye başlıyordu şiirimiz...
O hüzün sendin, kendimi alamadım kapılmaktan...
Senden sonra güneş hiç doğmadı hiç...
ama senden sonra yine de seveceğim seni! !

IŞIL AYDIN