Yıldızlar yetmedi aydınlatmaya
Kör karanlıkların sensizliğini.
Ateşli bağrını omzuma yaslarcasına sıcak
Ve çekingendi içimdeki garip tutku.
Yaşadım karanlığın korkusuyla
Alelâde arzuları.
Serin kekik kokularıyla açıldı tıkanan nefesim
Bir daha doğdum.
Benliğimi saran özgürlüğün ince nağmeleriyle yükseldi
Manolya böceklerinin pembemsi sevdâ türküleri.
İshâk kuşları bile mutluydu
Dolunay gecelerinde.
Ve ben yeniden güldüm senden sonra,
İlk defâ üşüdüm, acıktım…
Kayıt Tarihi : 1.10.2007 12:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!