Senden Sessizce Uzaklaşırken

"Senden Sessizce Uzaklaşırken"

Sevgilim,

Şu an kelimelerden çok daha fazlası içimde kopuyor.
Zamanın akışını bile unuttum,
Saatler anlamını yitirdi,
Ve ben, nereden başlayacağımı bilemeden sana yazıyorum.

O şehirden ayrıldıktan sonra,
İçime dolaşan yalnızlıklar büyüdü,
Ve her gece, gülüşüne dokunduğum o anların karanlığı,
Şimdi benden çok uzaklarda yankılanıyor.

Rüzgar saçlarına değdiğinde,
İçim kıskanıyor,
Gözlerindeki yaşları tutamadığını biliyorum,
Ve bu çaresizliğimle,
Sana ulaşmanın mümkün olmadığını anlıyorum.

Anlatmak için artık zaman yok,
Zamanın kendisi bile bana acımasız,
Çünkü ben, son nefeslerimi veriyorum,
Ve biliyorum ki, bu sayfa dolduğunda,
Belki bir daha göremeyeceksin beni,
Bir daha seslenmeyeceksin.

Bugün, senden habersiz, sessizce gidiyorum,
Ve bu ayrılık türküsü,
Her notasında kendini kaybeden bir kalbin ağlayışı gibi,
Radyoda çalan en hüzünlü şarkının sözlerinde yankılanıyor.

Sen artık ne yapacağını biliyorsun,
Ben ise yalnızca hatırlanmak istiyorum,
Gözlerindeki o yaşlarda,
Ve yüreğinde kalan son anılarda…

Şimdi, burada, uzak bir ülkede,
Yalnızlığın koynunda,
Son kez düşüncelerim sana akıyor.
Her an, her nefeste seni anmak,
Bu veda mektubunun en keskin acısı.

Belki gidişim sessiz,
Ama içimde fırtınalar kopuyor.
Belki bedenim buradan ayrılıyor,
Ama ruhum hep seninle kalacak.

Unutma, sevgi bazen susmak demektir,
Ve ben, bu suskunlukta seni sevdim.
Anlatamadığım tüm sözler,
Bu mektupta gizli.

Son satırlarımı yazarken,
Gözlerimde biriken yaşlar,
Yolculuğumun son ışıkları gibi parlıyor.
Belki bu kelimeler,
Yüreğinin en derin köşesinde bir iz bırakır,
Ve beni hatırlarsın.

Ama bil ki,
Benim sevdam,
Bu dünyadan bile öte bir yerde,
Sonsuza dek seninle yaşayacak.

Hoşça kal…

Mehmet Bildir
03.03.2023