Senden Önce Gömsünler Beni

Emanet etmeyi düşünme;
Beni hiçbir kimseye...
Ben yapamam, yaşayamam ki;
Sensiz hiçbir yerde...

Eyvallah ardımda dağ gibi babam;
Belki ablam olur da!
Senin gibi olamaz ki hiçbir kimse...

En başta ben öksüz kalırım;
Sonra kalemim, isimim, eserlerim...
Zaten faydam yok hiçbir kimseye,
Sende gidersen iyice çökerim dibe...

" SENDEN ÖNCE GÖMSÜNLER BENİ "

Al hoca efendiden izini;
Sen hazırla son yolculuğa beni...
Korkma takım elbise istemiyorum ilk defa;
Söz uğraştırmam seni!
Amma senden son isteğim;
Sen, sen kefenle beni...

Elbet bir dolmuş taşır beni,
Tabutumu sarsın senin bedenin;
Toprağa vermeden beni...

Eğer şiir dotlarım gelirse evimize;
Ağlama, gözünden yaş akıtma!
Bayram et benim yerime...

Hani derler ya bütün engellilere;
Siz birer meleksiniz diye!
Haddimize değil ki bilemeyiz onu;
Nerede olursam olayım;
Anne, Annem yalnızca seni izleyeceğim her gün...

" SENDEN ÖNCE GÖMSÜNLER BENİ "

Kara toprakta bile aramıza kimse;
Bir taş, tuğa bile girmesin...
Gel koynunda yatır beni;
Yüce rabbim orada da ayırmasın ikimizi....

Ecel bu kapıyı çalmaz,
Acımaz asla halden anlamaz...
Seni alırsa benden önce;
Hasret ettirmesin ne olur beni de alsın;
Rastgeldiği yerde, rastgeldiği bir yerde...

Rabbim nasip etsinde,
Senden önce gömsünler beni...
Senden önce alsın toprak beni...