Senden Önce Ben Şiiri - Dağhan Sağlak

Böyle değildim senden önce ben
Gittiğim yeri, geldiğim yeri bilirdim.
Bastığım yer sallanmazdı ayaklarımın altında
Her olur olmaz rüzgârda savrulmaz, esnemezdim
Hani bir söz vardır aşk üstüne bilirsin;
“Başlı başına bir dünyadır aşk,
Ya tam ortasındasındır merkezinde
Ya da dışındasındır hasretinde”
Şimdi ben aşkının hasretindeyim.

Böyle değildim senden önce ben
Söylediğim sözün anlamını, yerini bilirdim.
Sohbetlerim kısa ve öz olurdu, uzun uzadıya değil.
Çayımı şekersiz değil, simit eşliğinde şekerli içerdim.
Ve ben çay sıcaklığında bir adam olduğumu bilmezdim.
Hani ne demiş halk ozanı Veysel;
“Benim sana verebileceğim çok şey yok aslında;
Çay var içersen, ben var seversen, yol var gidersen.”
Ben şimdi seninle çay içmelerin özlemindeyim.

Böyle değildim senden önce ben
Kahvemi soğuk değil, sıcak içerdim.
Saatin kalk sesiyle fırlardım yatağımdan,
Sabah uykusuna şimdi ki kadar düşkün değildim.
İçimden geleni söylerdi dilim, söze mecaz yüklemezdim.
“Hani bazen seni seviyorum diyemezsin de;
Kendine iyi bak, arabayı dikkatli kullan, kendini yorma
Der der durursun ya.”
Şimdi ben cümlelerin mecaz halindeyim.

Böyle değildim senden önce ben
Neyi yaparım neyi yapamam, limitimi bilirdim.
Sonunu görmediğim yola girmez.
Olmayacak duaya amin demezdim.
Hani Hz. Osman (ra)’ın bir sözü vardır bilirsin;
“Allah, nasip etmediği bir şeyi hayal ettirmez.”
Ben sana son mektubu verirken, son niyetiyle değil.
“Bu dünya da seni seven bir adam var,
Seni her zaman seven ve sevecek olan bir adam.”
Bunu bil diye verdim.
Ve şimdi ben; sabır kervanında, hayalimin peşindeyim.