Senden Önce Şiiri - Oğuzhan Aydemir

Hatırlıyorum,
Esmer saçlarının yüreğime dokunuşunu, Sessizce giderken peşinden gelen akşam yelini Hatırlıyorum,
Kırgın, kırık ve yorulmuş sesini, Adım adım gidişini…

Yıllar sonra senden önce
Gece düşerken her gün bu koca şehre Neye bedellendiğimi düşünüyorum Ama hissediyordum işte…
Bir gün yeniden bir yerlerde…

Hatırlıyorum,
O gece yürüyüşün yüreğinin hicretiydi aslında
Bir yığın ümit ve bir o kadar düş karşılar mıydı seni, Yüreğimin Medine’sinde…
Ama yüreğim Anka, Korkuyordu Kaf dağlarında…

Yıllar sonra senden önce,
Adım adım büyüyen sensizliğin içinde Bir yıldızın son ışığında, bir süpernova! Anladım neye bedellendiğimi…

Avuçlarında un ufak… paramparça… Geçerken yıllar benden uzakta…
Bir taraftan sevip, bir taraftan terk ederken Bir gecede adeta bir anda,
Binlerce çocuk göçtü düşlerimden, Ellerinde yıkıntıları yüreğimin,
Ve birden seni fark ettim, Gözlerindeki gülüş eksilmişti Üşüdüm…
Gidişini seyrederken yeniden ve sessizce, Fark ettim ki bir ben daha vardı,
Beni terk edenlerin içinde!

Bir ömür seni hatırlamak,
Bir şizofren gibi her yanda olmayanı aramak, Olmayan bir düşe sığınmak belki…
İşte Kaf Dağı diyordu zihnim, Ve Anka zavallı yüreğim… Ama ben ihanet ettim, unuttum! Bir bedel ödemeliydim, evet!
Eksildim…

Yıllar sonra senden önce,
Farklı yüzler farklı yollar ama aynı kış Hatırlıyorum, her yıl, aynı gün, aynı yerde, Değişmiyor bu yakarış…
Ama hissediyorum işte
Bir gün yeniden bir yerlerde…