Senden Önce Şiiri - Tamer Arabacı

Sahi senden önce de yaşadım değil mi?
Ama heyecansız,
Ama aşksız.
Kör topal yürüyordum yine bu yollarda.
Bu şehrin adı yine istanbuldu mesela.
Yeni camiin önünde uçuşan güvercinlerin ürkekliği ile bakardım hayata.
Boğazı izlerken sarayburnundan
Akıp giden yılların hüznüyle baş etmeye çalışırdım dertlerimle.
Ne vakit gece olsa hakikat buz keserdi tüm soğukluğu ile,
Yüzleşirdim.
Aldığım nefeslerin faturasıysa ömür bildiğim
Her mevsim bir vade, taksit taksit ödediğimi bilirim.
Ben de özlerdim mesela.
Makuldü hayallerim.
Oysa devasa bir boşlukta yüzen benliğim,
Bir kuru dala muhtaçtı,
Ben söyleyemezdim.

Ve yine radyolarda şarkılar çalardı
Dinlerken ağlardım.
Eski filmler oynardı televizyonlarda siyah beyaz
Seyrederken yaşardım.
Şiirler yazardım senden önce de
Senden habersiz seni anlatırdı mısralarım,
Kader çizgisinin üzerinde gidip gelen aklım,
Düşünüyorum da
Sen diye aşkı tavaf eder dururmuş varlığım.

Yağmurlar yağardı kanardım ben oluk oluk.
Düşlerimi acıtan sen öncesi suskunluk.
Suçum belki, belli ki
Zaten meyilli olmak sevmelere.
Maziye çöken puslu yalnızlıklardaki yorgunluk.
Yaşlanırken arzularım
Yıllanırken yokluklarım
Ürkütür mü? Ölüm denen mutlak korkuluk.
Senden önce de özlerdim huzuru
Sokak sokak araken mutluluğu,
Sonunda oldu, yorulduk.

Aklımda bir virüs.
Yarım kalmışlıklarım,
Kaybettiklerimin farkındayım.
Ve kazanamadıklarımın…
Ayağa kalkamadığım zamanlar oldu düşmekten.
Senden önce de bir ben vardı,
Bütün yalanlarıyla dünyayı kabullenen.
Onca derdi derledim de
Yaşamaktan saymadım,
Yine saymak gelmedi içimden.

Bir gün bir şey oldu.
Sen çıktın karşıma.
Öyle bir geldin ki
Öyle bir girdin ki hayatıma
Sonrası…
Sonrasını hatırlamıyorum.
Hepsi bu!
Bildiğim tek şey
Mağlubum aşkına.

TmR 28.07.2017