Senden Önce Şiiri - Mustafa Çakmak

Senden önce;
Kuşların sesi hiç dikkatimi çekmemişti.
Çok manasız gelirdi; hiç durmayan “cik! cik! ”leri…
Meğer; ne kadar anlamlı, ne kadar güzelmiş,
Ne kadar çok şey anlatıyorlarmış,
Meğer; herbiri, bir sevgi ve hasret çığlığıymış o “cik! cik! ”lerin…
Ama anlayamamışım; senden önce…!

Senden önce;
Gülerdim, kızardım Mecnun’a;
“başka kız mı yok sanki, ne var bu Leyla’da? ” diye;
“bir kız için değer mi çölleri aşmaya? ” diye…
Ama o senden önceydi.
Nerden bilebilirdim,
insanın “gerçek aşkı” bulduğunda,
Onun için herşeyi yapabileceğini,
Gözünün başka kimseyi görmeyeceğini…?

Senden önce;
Şarkılar dinlerdim; kulağım sadece melodisinde,
Sözleri bana hitap etmezdi.
Düşünürdüm arasıra, merak ederdim;
Şairlerin bu sözleri, hangi duyguyla, nasıl yazdıklarını…
Şimdi ise;
Merak etmiyorum…!

Senden önce;
Bir kaygım yoktu; hayata ve geleceğe dair.
Dünü düşünüp, günü yaşardım; yarınımdan bihaber…
Şimdi ise;
İleriye bakan gözlerim,
Geleceğimizi düşünen bir beynim,
Seni daima sevecek bir kalbim,
Seni kaybetmek gibi bir korkum,
Ve yine seni mutlu edememek gibi bir kaygım var…

Senden önce;
Ben senin defterinde nefretle bahsedilen,
Varlığı veya yokluğu eşdeğer biri olsamda;
Sen benim kalbimin kendimden bile sakladığım,
-ya da bulmaya korktuğum- köşelerinde
daima bir yer sahibiydin.
Şimdi, ölesiye kazıdımki seni içime;
Çıkması, çıkarılması mümkünsüz, İmkansız,
İhtimali olmayan bir şekilde…!

Benim için, sana dair iki zaman var;
“Senden Önce” ve “Seninle”,
“Sonra”sı yok…! ! !

(Ankara-26.12.2000)