Senden önce Şiiri - Eymen Özgüven

Senden önce
Ne kalbim vardı nede bir ruhum.
Öylece bir yerlerde
Saatlerce duvarları izleyen
Bir adamdım ben.

Tutmuştum yalnızlığın elinden,
Geziyordum sokak sokak,
Akşamları dönünce eve,
Yazıyordum yalnızlık şiirlerini
Sayfa sayfa,ağlaya ağlaya,
Uyuyakalıyordum çoğu zaman
Yazdığım bir çok şiirin sonunda.

Şafak söküp
Girince penceremden güneşin ışığı
Uyanıyordum yine yalnız bir sabaha.
Biri bana diğeride yalnızlığıma
Olmak üzere,
Koyuyordum iki tabak masama,.
Diyeceksin neden koyuyordun ona da
Çünkü , Belki
Bir gün doyupta terkeder beni
Diye düşünüyordum.
Ama o hiç doymadı.
Ta ki seni gördüğüm o güne kadar
Sevgilim.

Biliyormusun
Hâla dün gibi hatırlarım o günü.
Takvim üç ekimi gösteriyordu,
Yine çıkmış dışarı
Nedim'in meyhanesinde
Bir şeyler içiyordum içli içli,
Saatler on bir sularına geldiğinde
Yanıma adeta bir kuğu oturmuştu,
Bu öyle güzel bir kuğuydu ki
Kelimeler yetersiz kalıyordu karşısında.
Neyse, Birtanem
Nasıl olduysa açtım şu mühürlediğim dilimi
Ve bu güzel kuğuya sordum
-Adınız nedir hanımefendi
-Ben ...
Biliyorum sende hatırladın bu anı
Ve şu anda bu şiiri okuduğunda
Yine o gün güldüğün gibi
Gülüyorsun kahkahalar ata ata.

Benim gözleri leylam !
Bilki
Ben sana bu şiiri çok uzaklardan
Gecenin saat ikisinde
Senin hasretinle yanarken yazmaktayım.
Ve şunu da bilki sen bu satırlara geldiğin
Sıralarda
Ben kara toprağın altındayım.
Benim saçları cennetim !
Şu geldiğim yerde
Senden tek bir isteğim var
O da
Öldüğüm gün
Bizim ikinci düğünümüz olduğundan
Arkamdan yas tutmaman.
Biliyorsun
Ben senin gözlerinden akan
Bir damla yaşa dayanamam.