Yeşilin en güzel renk oluduğunu, ben yeşil gözlerinden öğrendim
Severken yanamayı, yanarkende ağlamamayı,
gözlerinden öğrendim,
Aşkın yaktığını, bedenimi nasıl kavurduğunu, senden ögrendim.
Gökyüzünde bulutlarin ağladığını, senin gözlerinden ögrendim
Ellerinden öğrendim ben yanmayı, yanarkende ölmemeyi.
Bir dokunuşla nasıl içimi yaktığını, yakarkende gülmeyi
O an sanki dünyayının dönmedigini,dönerkende durduğunu.
Sensiz gecelerle boğuşmayı, karanlık gecelerle savaşmayı.
Saçlarınn telinde savrulmayı, gözlerinde yanıp yanıp kavrulmayı.
Teninin kokusunu içime çekmeyi, sıkıca sarılıp yüreğinde erimeyi.
Resimlere bakıp bakıp avunmayı, seninle ancak hayallerde kavuşmayı.
Uykusuz gecelerimde sen olmayı, sen öğretin bana sen sen.
Gökyüzünüde martıların, özgürce uçtuğunu, gözlerinden öğrendim.
Sevginin gücüne, aşkın büyüsüne inanmayı,
gözlerinden ögrendim.
Ağlarken gülmeyi, gülerkende ağlamayı gözlerinden öğrendim.
Senden ögrendim severken ayrılmayı, ayrılığın ise ölüm olduğunu.
engin topkan ( 09.11..2017 )
Engin TopkanKayıt Tarihi : 16.10.2018 11:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
