Benim dünyam keder ve dert doluydu
Neşeyi sevinci senden öğrendim
Günlerim kederle acı doluydu
Bak böyle gülmeyi senden öğrendim
Seni tanımadan tatsızdı hayat
Mehtabım o ney ki berbattı gayet
Aşkın kavuştuğum en büyük saadet
Derdime çareyi senden öğrendim
Ne hayaller kurup sevdim bak candan
Korkma bir kötülük gelmez sevgimden
Ölsem de vazgeçmem gene de senden
Aşk denilen şeyi senden öğrendim
Yaşarken gülmeyi günde bin kere
Ağlar iken gülüp bin bir kedere
Şöylesine bakıp geçen günlere
Gülüp de geçmeyi senden öğrendim
Unutup kederi başlar gülmeye
Genç yaşta Hoyrat’ı saldın neşeye
Kendi öz adımı bilirdim amma
Seninle anmayı senden öğrendim
Kayıt Tarihi : 8.7.2009 14:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Said Alpagut Şenel](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/08/senden-ogrendim-32.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!