Ben senden öğrendim ey yar,
Yanmayı gönülden yanmayı,
Hayat bende tamam şimdi,
Ey gönül âşık gönül, divane gönül,
Senden öğrendim gönülden sevmeyi,
Senden öğrendim âşık olmayı,
Sevgi denen dramayı,
Seninle yaşadım, seninle öldüm,
Bu mezara girdim, girmeyi,
Senden öğrendim yaşarken ölmeyi,
Ben taze baharlar gibiyken,
Hazan güllerine dönmeyi
Soldurmasını!
Taze açan menekşeyi..
Ve bu mevsimde güneş çıkmışken,
Kışa geri dönmeyi,
Senden öğrendim.
Kayıt Tarihi : 7.7.2006 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selamlar..
Sevgili Kardeşim Şebnem Gürsel:
Abisinin Birtanesi ... senin bu şiirin çok duygulu ve güzel olmuş.
Tebrik ediyor ve başarılarınızın devamını diliyorum.
Her şey gönlünüzce olsun.
Sevgi ve saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz.-TEKİRDAĞ.
Hazanın hüznünden kendinize bir elbise yapıp giymişsiniz...
Bahar çiçeklerinden bir elbise ile en kısa zamanda değiştirmeniz dileklerimle...
Çok teşekkürler
Saygılar,sevgiler
TÜM YORUMLAR (4)