Senden Ögrendiklerim de Var

Senden ögrendiklerim de var...
Sabretmeyi ögrendim acilar icinde kaldigimda.
Aglarken susmayi, icime kanamayi ögrendim.
Beklemeyi ögrendim senden.

Bana ögrettiklerin de var biliyorum.
Hasretini cektirdigin gibi gercek askida ögrettin.
Ögrenmeyi ögrendim ögrettiklerinde.
Ögrenirken özlemeyi, yikilmayi ögrendim.
Her yikilisimda yeniden kalkisimi,
ardindan yeniden yikilmayi, yeniden yikilmayi ögrendim.

Senden ögrendiklerim de var...
Uyuyamamayi... uyudugumda ise sayiklamayi.
Ellerini tuttugumda boynuna sarilmayi, kalbimdeki siziyi... sizlamayi sende ögrendim.

Senden ögrendiklerim de var elbet...
Her sevecek gibi oldugumda avuntularla oyalama dedim kendi kendime.
Seni sensizlikte sevmeyi de sende ögrendim.
Yalniz kalmayi ögrettigin gibi..
Siir yazmayi senden ögrendim mesela.
Kazandiklarimi nasil kaybetmeyi ve kaybettiklerimin kiymetini sonradan anlamayi ögrettin bana.

Defalarca ölmeyi...
Sadece bana ait bir toplu mezara gömülmeyi ögrendim.
Her seferinde kendimi gördüm yanibasimda.
O kadar cok ölmüsüm ki...
Senden ögrendiklerim de var...

Son ask nedir ben senden ögrendim.
Yalnizlikla ister istemez dost olmayi...
En sonunda ise yine yalniz kalmayi...
Peki neden unutmayi ögretmedin ögrettiklerinin ardindan.
Keske onuda ögretseydin.

Ben senden cok sey ögrendim cok..!