Pirim senden medet.
Kapına geldim yüz sürmeye,
İnsanlık dersinden almaya.
Yolumun karanlığının ışığısın,
Hak yolunda yürek aşığımsın.
Bin yılda geçse sönmez ışığın,
Aslanlar,kuşlar ceylanlar aşığın.
Pirim senden medet.
Felsefen oldu hoşgörü, sevgi,
İlim ve bilimle gecirdin devri.
Benim kabem insandır dedin,
İnsanı kamilden ayrılma dedin.
Otuz bin cerağ yaktın,
Canlarla hakka semah döndün.
Hırka dağında yanan ateş,
Külleri oldu yeşilden ateş.
Kerametin gördüm itikat ettim,
Bir yumrukla taşı delip ışık saçtın.
Himmetinden iliminden sual edemem,
Dile gelir taşlar ben cevap veremem.
Dergahının kapısında dara durdum,
Cem eyleyip hakka semah döndüm.
El açtım semah dönerim,
Hak için cem ederim.
Pirimin piri-Şahı Merdan Alidir.
Benim pirim Hacı bektaş velidir.
Pirim senden medet..
Tülay İçen
18/08/2006
Tülay İçenKayıt Tarihi : 18.8.2006 10:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İzninle grupta yayınlıyorum bu güzel şiiri.
TÜM YORUMLAR (17)