Senden Korkmam Şiiri - Uygar Yeni

Nerede o som sarısı, somon kızılı renkler
Şaha kalkmış zamanlar
Kar beyazı düşlerin, çimen karası, kırık mavi gülüşlerin
Kendini en çok aşka ve sabaha sakladığın, şaha kalkmış zamanların nerede?

Yittiler ve yuğulup geçmişin izine,
Hepsi bir bir, ara sıra, bazen
Ve Topyekün gittiler
O yüzden sormayayım nerede o som çeliği, gök beyazı düşler diye…

Kendime sormalıyım belki, neden korkarım diye…
Gidişler, yitirişler, dönmeyen o çiğ damlası berrak düşler
Kara bela düşüşler mi diye…
Kendime sormalıyım, en çok neden korkar, en çok neye küser
Bu şaha kalkmış zamanlardan düşme, başa yara şu yer sevdası,
Kara korkak gülüşlerim?

Senden korkmam.
Gidişlerden, gülüşlerden
Su katılmış dönüşlerden,
Başa bela çöküşlerden de korkmadım.

Bir tek benden, kendimden korkarım hep
Ya bir gün, bir an, zamansız bir fırtına gibi kendimdeki seni öldürürsem
Çekip bir köşeye kendimi, sırtımı bir duvara, çınara, taşa ya da kayaya yaslarsam
Ayakta kalacak halim yokken boğazıma sarılıp, nefesimi kesersem
O zaman rüzgâr bana senin sesini, nefesini, kokunu nasıl taşır?
O yüzden ben, bir tek kendimi öldürmekten korkarım
Ben ölürsem sen de ölürsün çünkü…