Benim yaralarıma çok dokunuyorsun...
Lakin acıtmıyorsun nedense...
Gel diyorsun arkan sıra...
Sen de öğren her lahzasında hayatın...
Bir dua gibi işliyor gönlüme yazdıkların...
Bazen orta yerinde karanlıkların...
Buz tutan bir ateş sarıyor her yanımı...
saatin kadranında değiştirmez yönümüzü,
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
Devamını Oku
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
Şimdi ben bu şiire ne yazsam hakkını veremem... Öyle aşinaydı ki dizeler.Bu etkin kalemin gezindiği şiir bahçelerini tanıdım.
Birinin yaralarına dokunup acıtmamak... Ne güzel.. İşte en çok buna sevindim. Geçmişle yüzleşmek gerek. İyidir. Ve insanın uzaklarda bir annenin gözlerini üzerinde hissetmesi.
Dilerim acılar, kederler dokunsa bile hiç acıtmasın, teğet geçsin. Kutluyorum şiiri ve sizi Yunus Akgün. Değerli genç şair.Güzellikler, iyilikler yoldaşınız olsun... Huzurlu, mutlu, şiir dolu yarınlara...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta