Senden Kalan Şiiri - Kenan Kervan

Bir ben kaldı ki benden kalan,
Toplasan, çıkarsan bir ben etmez.
Her yanımda bir sancı, her yanım bitkin.
Aynadaki solmuş yüzüm senden kalan.

Ömrümün kalanı söküp alınmış.
Bedenim vurgun yemiş derinlerinde.
Yüreğim hapislerinde sevdanın.
Mahkum olduğum kader senden kalan.

Kafesteki kuş gibi küskün gönlüm.
Ürkek sessizliğinde sıkışmış gibi.
Nefes aldığımda canımı yakan.
İçimde bitmeyen sızı senden kalan.

Ruhumu boşaltan yağmurlar dostum.
Semada başlayıp gözlerimde son bulan.
Özlemler biriktiriyor yaralı gönlüm.
Zamansız çektiğim hasretler senden kalan.

Eriyip gitti mum gibi ömrüm.
Dermanı yok ki amansız dertlerin.
Ümidi tükendi bekleyen gözlerin.
Koskoca bir yalnızlık benimki senden kalan.

Olmasın gözümde bitmez hayalin.
Durmasın önümde gülen resmin.
Al götür her şeyi topla ne olur.
Kalmasın hiçbir şey, kalmasın senden kalan.