Şu koltuk,
En son oturduğun,
Cam şişedeki kolonya,
Soluduğun.
Habersiz ayrılığından,
Bu kırıklığım,
Acımı dindiriyor,
Senden kalan izler,
Bırakıp gitmeye tutmuyor dizler.
Şimdi dönüp gelsen,
Girsen yalnızlığıma,
Camlardan süzülerek,
Alıp götürsen,
Bıraktığın tüm izleri, bilerek.
Çıkar mı dersin?
Hatıraların benden,
Yüreğimi delerek.
Kayıt Tarihi : 9.11.2008 12:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!