Senden İçeri Şiiri - Nihal Mirdoğan

Ummanımda âşkın oduyla yanan
Işk derdidir bende, benden içeri
İlikten kemikten kanımdan,kanan
Miktar oldum hânda,hândan içeri

Dola dola doldum gül bahçesine
Gül temennesiyle dil lehçesine
Hatta; gülü saran ten bohçasına
Ben bilmezem,ondan bundan içeri

Belki men fakirem,malım mülküm yok
Bir canım var başka da bir yüküm yok
Hem bu sıfâttan başka kürküm yok
Hem mânâdır,canım,candan içeri

Hem isterem zaman neşesinde mey
İsterem kamışda ses versin bir ney
Karışırsa âşkın kâsesine mey
Tamam olur ânım,ândan içeri

Demem odur ki; arz-ı hâlim buysa
İltifatıyla eşk kalemim buysa
Muhabbet deminde âlemim buysa
Uzak durdum her bir kinden içeri

Başım yalan yanlış hevâda değil
Her canın, can gözü devâda değil
Ne'deyim gönüller nevâda değil
Ey Rabbim,maksûdum; senden içeri