Senden Habersiz Saçlarına Sürdügüm

Silüetin yansır gelir ruhumun duvarlarından
İçimde çöreklenen sensizliğinin yokluğuna
Koyu bir sohbete dalarım seninle, hıçkırarak
İçim yıkanır, arınır ruhum senin sağanağınla!

Uzattığın elllerinin ellerimde sıcaklığı durur
Bir sürur senden, yüzümde peydahlanan
Karanlıkalarımın venüsü, sanki Nur-ı ayn
Sensiz bir dünya ki içimdeki acı Gayb!

Ruhumu sıkar yokluğunda bir karabasan
"La havle", dua okurum adına her gece
Senden habersiz saçlarına misk-i amber
Ve eşi- benzeri olmayan kokular sürerim!

Sığındığım tek yer olursun, kuytularda,
Islandığım rahmetin kokusu gibi kokarsın.
Tıpkı bir çocuğun annesini özledigi gibisin!
Her sabah sanki, yüzümü döndüğüm kıblem!