Akşamüstü adımların ağır, yorulmuşsun
Boynun bükük, akan selken durulmuşsun
Gelişinle beraber yine sen kokmaya başladı sokak
Üzerine atıldı köpek avaz avaz havlayarak
Rengin solar gibi oldu, kaçındın korkarak
Koşarak uzaklaştın adımlarını hızlandırarak
Köpek! Hadsiz köpek!
Sen evine hele bir gir sevdiceğim
O köpek gününü görecek
Uykunun en ağır vaktinde
Karanlığın görünmezliğinde
Usulca yaklaştım
Havlamak neymiş gösterdim
Kaç yerinden ısırdım bilemedim
Döndüm
Perden çekili
Işığın söneli
Kaç vakit oldu
Sen uyuyunca sevdiceğim
Bende uyumuş gibi oldum
Kayıt Tarihi : 28.12.2024 22:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!