Senden Gülümsemek Şiiri - Elif Taşdelen

Sen gülünce; güller başka güzel açıyor,
Başka güzel kokuyor bu memleket
Denizde bir damla varlığım,
Bir başka coşuyor içimde dalgalar..
Mutluluk, mutluluğunla,
Mutlu edebilmek evreni, aydınlık bir mavi gök...
Engin dağların zirvelerinde yankılı
O hercai buğusu sesin
Koyaklarda kartal uçururken ben
Senin adını mırıldanırdım rüzgâra
Delice, hoyratça ala bildiğine koşarken

Sen gülünce; kirli manzara ıpışıl beyazlıyor
Daha ötelere gidiyor,
Yorgun hayallerimin kızıl atlı savaşçısı
Sen gülünce; güzelleşiyor çirkinliğim
Gözlerim alabildiğine yakamoz
Ellerimde rengârenk inci taneleri mercan
Batık bir geminin,
Hıçkırığını duyuyorum uzaklardan
Karanlık, derin yalnızlık başka ipeksi alıyor kollarına,
Yaslı tarihimi…

Açılsın artık şarapnellerin suladığı çiçekler
Acı yüklü bulutlar sevgi yağdırsın,
Sen gülünce; susuyor kurşun sesleri
Bitiyor kanlı savaşlar
Cephelerde kasımpatılar
Çocukluğuma kavuşuyorum
Kollarım yedi kıtaya uzanan birer dünya...

Sen gülünce; içimde bir kemancı uyanıyor
Kimsenin bilmediği
Duymadığı melodiler notasız
Korkak Eylül, tuzlu hüzün mevsimi
Yağmurları üşütmüyor
Özgür geziyorum bulutlarda
Sen gülünce; başka diyarlara gidiyorum
Açılıyor gizli geçitler
Büyülü el değmemiş bir orman
Renkler sevişiyor,
Gökkuşağı, uçurtmalar sihir
Yüzün beliriyor baktığım her yerde resmin…

Sen gülünce; beni hep o yerin hevesi tutuyor
Ne zaman kimsesiz kalsam
‘’ORADA BULUYORUM İKİMİZİ ‘’