SENDEN GİDİYORUM-(istanbul)

Gitmeli diyor hep bir yanım
Gitmeli… Kaçarak, koşarak, ağlayarak…
Teselliyi, avuçlarda yumruk yaparak

Çirkin ihtişamında bir halka kopmuş ki saadet zincirimden
Sanki bütün sözlerim geçen zamanın bayatlığında
Şehir sükûta musallat… Ben yol almaya
Yollarda beni içinde kaybederken…
Kirletilmiş nice hayallerde siliyorum ben sandığım şahsı
Artık yok bugünün yarını, yok halimin sabrı, dermanı
Şimdi…
Hiç kimse bilmeden bildiği halde yaslı aşklarını
Ve herkes inkâr ederken yaşadığı halde ayrılıklarını
Ben içimdeki çığlığı uyandırmadan
Gidiyorum…

Sende biliyorsun…
Günahların suç sayıldığı vakitlerde İnsanlık gayrimeşru yaşamlar doğurur
Utanmaz nefislerin tükettiği iki günlük canlar buldun
Sen,sen hep Bir meleğin gözyaşında rezil oldun

Feryadım sağır kulaklar arkasında bağdaş kurup kahrederken adını
Sende yalan oldu dünya kelamı
Sende yalan oldu ölümün en acı yanı

Ben-ki…
Asırlık çınarlarda sapır sapır dökerken sevinç yapraklarını
Kimi zaman nebbaş kaçkınlarında aradım kendimi
Kör gözlerin kalabalıklarında umut arayan
Çok değil telaşlı koşuşturmalarda muhabbet isteyen
Kucak dolusu sadakat isteyen
Kendimi…

Kime sorsam
Anlatır oldu dertleri…
Fırsat beklerken teselliyi…
Lanet okudu söyleyen dilleri…
Neydi… Benden çok bildikleri…
Hep yaratanaydı sitemleri…
Onlardı bu devranın yol keseni…
Bundandır sitemim, bundandır /z/amansız gidişim

Dertleri sorma, kapanmaz yaraları
Onlar…
Onları zaten günübirlik mutluluklara sattın…

Çığ gibi korkularım ayağıma dolanıyor isyanlaşmış bedenimde
Senin ölüm türkülerin vururken masumiyetin saf bakışını
Ve… Her inleyen nağmede hep aynı hüzün, hep aynı gözyaşı
Ben şimdi Kuş seslerinde neyleyim nazlı hazarı, faslı-baharı
Neyleyim… Kural tanımayan sarhoş mehtabı

Tarih sayfalarında seni hala gözleri kapalı dinliyor Orhan veli
İnandım…
Dayanılmaz ağrı oldun Atilla ilhanın dilinde, yüreğinde
Bende Yaşadım…
Hayal oğlunun yeminlerinde bıraktın intiharların en gerçeğini
Yeminlerinde… Sözlerinde…
Sende uğurladık Şair yürekli ağabeyleri
Kadim dostlar terk etti de, bir bir
Kimler gelip gitti de senden
Ben bir senden ayrılmayı beceremedim
Birde çok bilmişliğim dönemlere
Ama hep kızdım beni tek başıma bırakıp gidenlere

Değişen hiçbir şey yok bak sözlerimde ve bende
Boynu bükük adımlıyorum şimdi caddelerini
Şahidim kaldırımların olsun
Nasılsa, onlarda hep benim gibi suskundu
Onlarda taşıdığı yükleri ayakaltlarında bilmeden gurursuzlara çiğnetti
Bilirim; Ben gidersem de olmaz hiç bir kaybetmişliğin

Şimdi Usulca arzuları topluyorum harabelerinden
İmkânsız zannettiğimi bu sefer yapıyorum
Ve Artık gidiyorum…
Çünkü senden ve sana benzeyen suratlardan çok yoruldum

Efkârın canlara tak ettiğinde
Yalnızlığına düşerse gecelerin
Seni yüreğine sığdıramazsa yitik şehrin figüranı
Bir kez daha batsın bu güneş
Adın bin kez daha silinsin dualarda
Teselliler yalanınken
Yazgılar nefret olup dayansın şakağına