Sana ait ne varsa hâlâ yerli yerinde,
Kupa, kitap, düşürdüğün bir toka mesela…
Ama en çok da suskunluğun duruyor köşede,
Hiçbir eşya, o boşluğu dolduramıyor aslında.
Camdan süzülen yağmur damlaları gibi,
İçimde birikiyor hatıraların.
Her gece, bir başka yarandan geçiyor zaman,
Ve ben, hep seni anımsarken kanıyorum.
Duvarlar bile soruyor artık seni,
Sahi, nasıl silinir bir ömür içimizden?
Ben hala seni unutmaya çalışmıyorum,
Çünkü unutsam bile
Sen yine bende eksik kalacaksın.
Kayıt Tarihi : 9.7.2025 21:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!