Senden Geçerdin Şiiri - Kemal Özavcı

Bir kara göze, bin ömür tükettim,
Sen görsen kendini, binden geçerdin!
Bir geldin pir geldin, öyle yer ettin,
Sen görsen kendini, dünden geçerdin...

Nasiplenir senden sevda kölesi,
Nasıl çekilmez sendense çilesi,
Değil mi uğrunda canlar ölesi?
Sen görsen kendini, candan geçerdin...

Seni anlatmaya kelâmım yetmez,
Lâf-ı güzaftır bu, beş para etmez,
Kaç şiire döktüm, ki böyle bitmez,
Sen görsen kendini, dilden geçerdin...

Seni görende kendimden geçmişim,
Sen hem geleceğim hem de geçmişim,
Say ki dünyada sırattan geçmişim,
Sen görsen kendini, dinden geçerdin...

Kalp isyan edince gidermiş akıl,
Mantık arama düş ardına takıl!
İster kız fikrime istersen katıl,
Sen görsen kendini, kinden geçerdin...

Gizli olurmuş sevdanın karası,
Farz et ki ölümle yaşam arası,
Kabuk bağlamaz, görünmez yarası,
Sen görsen kendini, kandan geçerdin...

Görünen köye kılavuz ne gerek,
Kaleme ne gerek söze ne gerek,
Haddi aştım yazdım, hudut bilerek,
Sen görsen kendini, senden geçerdin...