Senden Ey Şehir Şiiri - Muammer Ulutürk

İnziva koynuna girince gece,
Naif bir adamın hüzünlü çehresinden fırlamış
Sonbahar renkleri gibi derin
Kış üşümesi gibi dirice
Çalımın oluyor.
Bir merhaba demeden kaldırımlarında
Estetik libas içinde
Yalnız bedenler taşıyan
Kadınların oluyor gündüzleri.

Bir eşkıyadan korkar gibi korkuyorum senden ey şehir.

Çocukluğumu bana geri ver.
Renkli bilyelerimi bakkal Hasan’dan aldığım
Ferğab bisküvilerimi,
Okul bahçemin akasyasını,
Geri ver bana tatarcadan ölen arkadaşım Kerim’i.

Senden ey şehir
Bir karabasan hikayesi kadar
Bir yalnızlık hikayesi kadar korkuyorum.

04 eylül 2006