Daha çok sevmeye uyurdum, geceleri,
daha çok hissetmeye, görmeye,
daha çok duymaya seni.
Sevmeyi daha çok sevdim,
‘seni seviyorum’ dememeyi ve
öpmeyi seni daha çok sevdim.
‘Seni seviyorum’ diyebilmenin
o yapışkan, pis ağırlığını
pek anlamazdım ama,
seni sevdiğimi anladığını anlardım.
Sana sevdiğim demek oysa
daha çok yakışıyor ağzıma.
Yağan bir sonbahar yağmurunda,
haykırmayı sevdiğim diye,
gülen gözlerinden utanan
o parlak yıldızları izlemeyi,
kim bilir daha çok sevdim ben.
Sana, beni terkettiğinde,
işte bunları senden daha çok,
gözlerinden, ellerinden, sesinden
daha çok sevdim ben,
diyemedim diye her gece, her an
ağlamayı, efkarımdan
içtiğim şarapları,
kırdığım kalemleri, sildiğim
resimlerini inan bana
daha çok sevdim ben.
Kayıt Tarihi : 7.6.2007 15:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cihan Tezanlar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/07/senden-daha-cok.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!