sensizim
senden çok uzaklardayım
tüm zamanların
korkusu sinmiş
karanlık
üşüyorum
artık düşünmesem diyorum
düşümdesin
akıyorum sana doğru
ruhum ruhunla
can bulmuştu
yaşam sebebim
heyecanım
a ş k' ım
sevgiyi öğrettin
yaşamı
birde
kendi kanatlarımda
uçmayı
biliyorum
gidişin zorunluydu
ö l ü m
ah ölümün sessizliği
gizlenmiş ruhuma
aynı karanlıkla örtüyor
karanlık
üşüyorum
yavaş yavaş
bende ö l ü y o r u m
Kayıt Tarihi : 19.5.2005 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üşüyorum,
Yavaş yavaş,
Bende ölüyorum
Tebrikler kutlarım
Selamlar
gitti
soluksuz kaldı göğsüm
güneş mi ayı yuttu ay mı güneşi bilmedim
gitti
dalgasız kaldı mavi
mavi mi yıldızları yuttu yıldızlar mı maviyi bilmedim
gitti
ölüm kaldı bana sandım
ölüm gitti ben hala ayaktayım..
gitti
öldüğünü
sandı
aldandı
TÜM YORUMLAR (4)