Senden Çok Uzaklarda

Sen uzağımda da güzelsin
Ve hep öyle kalacaksın
Bırak bu sevgiden kanayan kalbim
Bunu zamanla öğrensin

Rüzgarlar değecek kirpiklerine
Bir de yakınındaki yapraklara
Saçların hasret kokacak
Ellerin huzur
Benim gözlerim artık bilmiyorum
Seni görmeden nasıl uyur

Gecelerden kara saçlarını örtcek gece
Üzmüyor beni saçlarının rengi
O kadar
Artık ögrendim
Sen ve ben aynı cümlede bile olamayız
Bu kadar

Olsun ama uzaklarda da güzelsin
Göremiyorum güzelliğini
Tek sorun bu
Yokluğunun nöbetinde kahrolmuyorum
Eskisi gibi
Bu sevgi bir savaşta alınan yaranın
Gittikçe azalan etkisi gibi
Azalsa da izi kalıyor
Hep kalacak bu yara

Yokluğumda da sürecek güzelliği
Hayat veren tebessümünün
Artık başkalarına tebessüm edeceksin
Azalmayacak ama cıvıltısı kahkahanın
Bıraktığın sessizlik kadar çirkinleşmeyeceksin
Işıldayacak bakışların
Saçların dalgalanacak
Güzelliğin timsali bayrak gibi
Ve bakışın ruh verecek nice bahara
Yediveren çiçekleri kucaklayan toprak gibi

Senden çok uzaklarda
Şiirim daha acıklı yalnız
Her zaman hüzünlü değilim ama
Mesela uyurken
Seni daha az gördüğüm rüyalarımda güldürürken
Şmdi rüyalarımdan bile uzaktasın
Ama olsun
Öğrenmeye mecbur bunu kalbim
Bu acıları da tatsın

Gücüme gitmiyor artık
İnan gitmiyor
Gerçi artık inansan bile fayda etmiyor
Zor gelmiyor bana sensizlik
İmkansız sandığım sensizlik
İmkansız olsan da güzelsin
Uzağımda da olsan
Hatta
Çok uzağımda da olsan
Sen hep güzelsin

Uzağımda olsan da güzelsin
Ve hep öyle kalacaksın
Bırak bu sevgiden kanayan kalbim
Bunu zamanla öğrensin