Senden çıkamıyorum Şiiri - Oktay Çekal

Senden çıkamıyorum…

Biliyorum gidiyorsun dönüp bakma yıkıntına
Hoşça kal beni sokak çöpçüleri süpürür nasılsa…
Gözün arkada kalmasın yüreğinle götür onuda,
Bıraktığın sevgimi tutma sana ait değil artık…

Yolların ıslak asfaltında yürüyor ruhum, sağanak yedim
Sırılsıklam umutlarım kurumuyor sevgimi çekiyor yalnızlık…
Bir yıldırım gecesinde çarpılmış ayrılığa sere serpe uzandım
Basık bir koku gibi uzakların rutubeti değiyor tenime…

Gece bitmiyor kâbus gibi batıyor görünmezliğin rengi,
Nerdeyim sorusuna mantığım cevap veremiyor…
Sensizlikte kayboldum adresim belirsiz,
Çıkmaz sokakların dört yanında dolanıyor hasretim…

Ben aslında bir toz zerresi oldum, uçuyorum şimdi…
Gittiğim boşluklar tutmuyor ellerimi, askıda tozlanıyorum,
Ruhumdan sen kopuyorsun birazda ben dağılıyorum,
Hayatın en karmaşık labirentindeyim, senden çıkamıyorum…

Oktay ÇEKAL
12.06.2012-11.53