Koca bir şehir bir otobüsün arka koltuğunda yavaş yavaş anlamını yitiriyorsa,
Denizin mavisi gittikçe matlaşıyorsa düşlerimde
ve martı çığlıkları cılızlaşıyorsa gün geçtikçe,
Tenha bir sokağın köhnemiş evlerinin çatısından eserkenki; rüzgarın ıslığı
ve gecenin karanlığını aydınlatırken bir kadının gözbebekleri ay misali,
sesinin en kısığı kapı gıcırtısına dahi yenik düşüyorsa
Ve korkuyorsam; kalabalıklara inat yanlızlıktan;
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta