Senden Bile Şiiri - Fırat Çandır

Aşık olan insan
Giymeyi göze almıştır
Bir ateşten gömlek
Seçmiştir azap yolunu
Ve beğenmiştir
Ölümlerden ölüm
Göze almış işkenceyi
Izdırabı gözyaşını...

Ne’m kaldı senden geri
Bir kuru canım var
Buna yaşamak denirse
Halen inadına ayakta
İstersen feda olsun
Onu da al giderken
Uğrunda vermeyeceksem
Ne işe yarar ki zaten...

Ciğerimde öksürüklü
Teşhisi geciktirilmiş
Tedavisi yok bir kanser
Yüreğimde çaresiz aşkın
Bedenimde yorgunluk
Aklımda acı hasretin
Etrafımda mat suratlar
Elimde bir hiç var şimdi...

Gel de anlat erkeksen
Gel de sindir ayrılığı
Evlat acısı gibi oturdu
İçime ağır ağır ve sinsi
Kaldıramıyorum bu yükü
Yetemiyorum tek başıma
Koca şehir dar oldu bana
Sığmıyorum hiçbir kenara...

Aldığım solukların
İkisinden biri sensin
Adımlarımdan biri sen
Seni o kadar çok
O kadar seviyorum ki
Bıraktım bencilliği
Senin mutluluğun için
Senden bile vazgeçtim...