Senden Ayrıldım Ya Şiiri - Yahya Bozkuş

Senden ayrıldım ya,
Ne neşem kaldı ne de keyfim
Dizlerim tutmaz oldu, ayaklarım yürümez
Ikiye bölündü belim çekildi gözde ferim
Birden ilkbahar-yaz kışa döndü.

Yıkıldı Dünyam sağır oldu kulaklarım
Gözlerimin feri söndü
Sağır oldu kulaklarım
Düz yollarım her yanım tepe oldu
Tadım tuzum yok duyulmuyor çığlığım
Bal bile zehir oldu,
Geceler küflü gündüzler zifiri karanlık
Yıkıldı başıma Dünyam
Umudum tükendi
Acılar topluyorum dağarcığıma şimdi
Demet demet acılar
Yüreğini boğdu.
Bana bırakmış sin tüm acıları
Sadakatin samimiyettin yok
Acılar bedenimde.

Gülüm fidanım kurudu siyah beyazla karıştı
Gökkuşağım yok
Köhnede çürüyorum,
Karanlık bir yol dehlizler içinde
Bilmeden yürüyorum,
Zıpkın yedim böğrüme çırpınıyorum.

Senden Ayrıldım ya,
Hatıralar boşalttim
Gönül limanım battı
Buruk acı feryat figan içinde,
Dilim şahit seni tekrarlayıp duruyorum.
Özlemi, hasretliği, ayrılığı
Yaşamak umutlanmak
Gökkuşağı altından geçmek
Terk etmeden umudu ufkunda ölmem
Senden Ayrıldım ya,
Her şeyi yeni baştan yaşamak...

Yahya BOZKUŞ