Senden Ayrıldığımın İlk Günü

Senden ayrıldığımın ilk günüydü
Yine her günkü gibi bir gün
Ellerinin sıcaklığıyla kıyaslandığında
Beni ısıtamayan bir güneşin doğduğu
Yalnızlığımın dokunulabilir hale geldiği
Umutların beynimle saklambaç oynadığı
Ruhumun zincirlerinin altında ezildiği bir gün
Görmeden bakan gözlerim
Ne günü gördü, ne güneşi
Çiçeklerin kokusunu duymadı burnum
Kuşların sesini duymayı reddetti kulaklarım
Belki sensizken sevmeyi unutmuştum
Sevemedim yoldaki minik kediyi
İsyanım gerçek bir çığ gibiydi
Onun gibi karşı konulmaz, durdurulmaz
Onu durduracak tek güç olan sen
Yanımda yoktun
Deniz kenarının tadının
Yalnız seninleyken olduğunu anladım
Seninleyken güzeldi çiçeklerin rengi
Sevebilirmiyim dedim bir daha senin gibi
Geride bıraktığım aşkım öyle büyüktü ki
Ayrılırken yanından hem ruhum, hem bedenim ölüydü
Senden ayrıldığımın ilk günüydü