Senden arta kalanlar Şiiri - Hasan Turgut

Giderken odalardan, silseydin ya kokunu.
Portmanto da ceketin,çiçekten taçın kalmış.
Seccadende izlerin, tamamlayıp rükunu.
Tarandığın tarakta bir tutam saçın kalmış.

Sağır şimdi duvarlar, mahzenlerde yalnızım.
Üşüyor sol tarafım, eksilmiyor kalp sızım.
Söndü mehtapta güneş,söndü nurlu yıldızım.
Son demde medcezirde, şavkında ayın kalmış.

Odalara savrulmuş,her köşede hıçkırık.
Gelip görsen şaşarsın,kapı pencere kırık.
Eşik önünde hırkan,dış kapıda ayrılık.
Sürmeli gözlerinden,Kaş,keman-yayın kalmış.

Hani sen geldiğinde, neşe dolardı hanem
Hani sendin sevdiğim,hani sendin bir tanem.
Ey dalında tek goncam,ey yaptağında şebnem
Kor yanginlı bedende,alevde harın kalmış.

Çok yaşa demiştim ya,bırakmışsın "Hapşu"nu.
Bırakmışsın konserve,kuru erik,turşunu.
Yalanlarla avuttum, konu ile komşunu.
Yatak odamda tuzak,el bomba mayın kalmış.

Sustu Tekirle Pamuk,suskun kaldı kanarya.
Ayrılık hediyesi,boynumda ki madalya.
Artık "Sevmiyor" çıkar,fallarda da papatya
Diktiğin tüm fidanlar,bahçende bağın kalmış

Giderken son sigaran ,izmaritin masada.
Hep ellerden gizledim,bir sen vardın yasada
Hamdım olgunlastım da,er başladın hasada
Ömrümde bir tek sendin,ilk sayın sende kalmış

Sende kalmış gururum,son kalem sende kalmış.
Sende kalmış nağmeler,son halem sende kalmış.
Sende kalmış yüregim,son çilem sende kalmış
Mevsim hafta saatler,gün ayın sende kalmış