kendimi büyütüyorum
yapyalnız bu şehirde
irkiliyorum önce bir vapur düdüğünde
titrek sesimi , üşüyen tenimi
hor görüyor martılar bile
pas tutmuştu duygularım
yepyeni bir rüya görecektim
ölüm ve acılar uzak kalacaktı
çekmeyecektim aşk acısı
her kıvrımı beynimin
yürüyorum çarpa çarpa
şehrin sağır sokaklarında
cesaret bulamadım
yağmurları çağırmağa
sendeleyip duruyorum ..
aşk
bahtımın bilmecesi
ben yokum artık
ne hülyam kaldı
ne de düşler
biletsizim tüm iskelelerde
gemiler de almıyor beni
ümitsizce yürüyorum
pişmanlık kurşunları ile doluyum
kirli bir nehir gibi akıyorum
rüzgara taşıtıyorum kendimi..
mustafa kaya
30.09.2021 / çengelköy
Kayıt Tarihi : 30.9.2021 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!