Sendeler-nane soluğu (Hörgüç yele'lendiren)

Kendi kulağından düşen insan-ana;
(Ona seslendiğin)
Öğreten kendisini sana;
Düşen gözden,
Gözün hem ettiği,
Onla başkalaştı, söze girdi.

Kesişti
Ve arı, çırpan, ‘ at yelesi’;
Özgür, arı koştu;
Dağlara çıktı,
Çiçek özü topladı.
Evet burgaçtı kayalıklar,
(Ne ya da şu, bu değil: Kim burgaç?
Çiçek özü toplayan arı elleri mi;
Öz mü, özün içindeki mi;
Hava mı,
Yoksa, özün dışındaki-
Çiçeğin de dışındaki?)
Ama artısı eksisi:
Keskindi sağırlıklar;
Kayalar, ah o kayalar!

Sendeleyerek selam veren,
Ferahlatıcı-üfürükçüsü.
Ama üflüyor;
Nane vermeyeninden,
Örümcek kafa’nın.