Bir ömür yürüdüm yollarına
Binlerce çocuk ihtiyarlattım sende
Kaç yaşam sonlandı kim bilir
Kaç dal kırılıp yaprağını döktü sessizce
Bir orman diktim bağrına
Binlerce yangınında kaç çınarım devrildi
Kaç fidan uzadı göğe yalvarışlarla
Kaç rüzgar savurdu çaldı yapraklarımı usulca
Sende sevdalarım var yaşanacak
Yaşanmayı bekleyen
Dur gidemezsin öyle çekilerek
Bırakamazsın kurumuş bir çay gibi
Sen de süzülür çeşmelerim
Yürek çarpan kardelenlerim
Tohumlar ektim güzün
Filizlenecek topraklarında her bahar
Kaç bağırışım sessizleşti bağrında
Gözyaşlarım çamurlanır
Yoğrulur her mevsimde çatır çatır çatlayarak
Kaç mezar diktim
Adsız zamansız geceleyin
Kaç cesedimi yuttun kefensiz
Kaç yaş yaşlattın beni
Çocukken öğrettin ağlamaları
Unutturarak gülmeleri
Bir ömür gömdüm sana
Koparılmamış gülleri olan
Ve kaç şiirimi yasakladın
Kimselere okutmadan okumadan
Mısralarını kıra kıra
Kayıt Tarihi : 9.3.2007 17:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!