Sendeki Gül Şiiri - Vedat Koparan

İçerdeki gül eğmiş boynunu
Hüzün kırmış dalını
Bakar mahzunca gör diyor gör
Kulağı sağır
Yüreği kör diyor kör

Yapraklarını buruşturmuş
Ağustos güneşi
Allar içinde solmuş rengi
Uçuk mavilerde
Dallarım yeşile sar diyor sar

Kış üşümeler düşmüş gönlüne
Yoksun
O kadar uzak mı
Sıcaklıklar yürek atımlarında
Yürek yangın
Beden har diyor har

Pencereler açık
Rüzgar esmez olmuş
Görülmez nedense
Göz önünde asılı an
Sevgiyle sulansın susuz yürekler
Göz yaşı düşmesin
Hüznü duruşu yapraklarında
Sen gönülde
Gönül sende yar diyor yar

Yapraklarında gün sağılırken
Sende bir sen olan al gülünü al
Ah gönül boşa düşmeye
Koşumsuz nasılda boşalır akar..

Zaman bizden aldı alacağını
Biz alamadık giden gitti gülüm
İnsan gibi yaşamak zor diyor zor

Sarsıldı
Sarsıntı
Karmaşa
Bir hüsran sürecinin yıkımında ki boşluktan ortaya çıkan
Sen gibi
Bağrında al yalımı ateş yangını
Gülleri dermeli gülleri gülmeli
Kitabı rahlesi hep açık
Gelenin yüzü gülen
Kendisi hüzün kalesi gülleri
Gözyaşı düşürmesin hüznü duruşu
Uzattım elimi gülüm
Ver diyorum ver …

Vedat Koparan 12.08.2004
(sevgili Harun Yiğit dostla anlık sohbette ortaya çıkıp kendisi tarafından düzenlenmiştir teşekkürlerimle.
sevgili yiğit ailesine mutluluk sevgilerinin doruklarıyla ithamdır.)