Sendeki Gizem Şiiri - Şebnem Gürsel

Bir seni, bir de beni, ikimizi düşündüm
Aklımı karmakarışık ettin yine…

Bu gelişlerin, ümit veren gülümseyişin
Sendeki bilinmeyen gizem
Çözemediğim o esrarlı aydınlık
Ve o ızdırap veren gidişler, düş kırıklıkları, isyanlarım

Bendeki tertemiz lekesiz taptaze
Yeşeren, yeşerirken kahreden,
Yalansız riyasız cesaretli
Farkında olmadan içime yerleşen,
Yavaş yavaş filizlendiğini fark ettiğim, AŞK…

Sen ruhuma sarılan, beynime dolanan sarmaşık
Yaprakları dipdiri, dolaşık, karmakarışık
Çözülmek ister gibi çapraşık
Nedir sendeki bu giz
Korkuların mı var

Yoksa güneş mi, ay mı, yıldıza mı benzer
Ulaşılması zor gelir sana
Yağmur doluya mı dönüşür korkar mısın
Aya gölge mi düşer, güneşe perde mi olur
Yıldızları mı kaybedersin
İkimize yetmek mi zor gelir sana
Neden bu geri gidişlerin, umursamazlıkların

Bir tiyatro sahnesiydi belki de; SENCE
Rol yapmayı severdin
Kapıldın farkında olmadın
Zalimceydi
Bu rolü kendin oynadın.