Sendeki Benler Şiiri - Lütfi Yıldız

SENDEKİ BENLER

Artık kaçmakta mümkün değil
Öyle sevilmeye müsait
Bakıyor ki gözlerim
Okşar durur gözlerinin tenini
Hayallerime saplanan uzaklığın
Gönlümde bir yuvadır turnaların

Ahh ah
Oysa zaten çaresizdir şairliğim
Kaldı ki ne kadar
Coşabilir ki kalemim
Ya bende saklı
Sesindeki çocuk saflığı
Nasıl da beni cennete çağırır
Nasıl da haykıran şiirler yazdırır
Her mısrasında sen
Beni alıp kıyında dövdürdün

Boş ver istiyorsan
Baharlar açsın yüreğinde
Sen aşk nedir bilmezsin ki
Seni yazdığım/bildiğim bütün anlar gibi
Yine kalırsın/elimi kanatan bir kalem gibi
Düşünürsem seni anlatan
Hüzün renginde imgeler
Kalırsın nefesimde
Çaresiz geniş bir zaman içinde

Al işte
Ne anlatmaya çalışır
Esmer siyahı saçların
Ne güller konduğum
Yüreğinden dökülen sözler
Filizlenmedikçe gözlerinde tebessümler
Neye yarar sendeki benler
Seni bir şiire sığdıramayışım
Ondandır belki sevgili…